وجود اداره کار خوی چه نفعی برای کارگران دارد؟!

جمعی از کارگران شاغل در بازار خوی همزمان با آغاز هفته کار و کارگر در مصاحبه با خبرنگار آژانس خبری تحلیلی “خبر خوی” ضمن انتقاد شدید از عدم نظارت بر وضعیت اجرای قانون کار در محل اشتغال آنان، اظهار داشتند : طی سالیان متمادی همواره حقوق پرداختی به ما بصورت توافق بین کارفرمایان بازاری بدون اخذ نظر کارگران و به میزان ۵۰ درصد کمتر نسبت به حقوق ماهیانه ی مصوب در شورای عالی کار بوده است بطوریکه دریافتی های ما در سال ۱۴۰۰ به مبلغ ۲ میلیون و ۲۰۰ هزار تومان، در سال ۱۳۹۹ به مبلغ یک میلیون و ۸۰۰ هزار تومان بوده و اکنون که ۴ اردیبهشت ۱۴۰۱ می‌باشد، هنوز تصمیم مشخصی مبنی بر میزان حقوق ماهیانه پرداختی به ما وجود ندارد.

کارگر (الف) با بیان اینکه بیش از ۲۰ سال است در بازار خوی و نزد یکی از کسبه ی محترم اشتغال دارم، افزود : ما روزانه حدود ۱۳ ساعت کار می‌کنیم بطوریکه صبح از ساعت ۸:۳۰ باید در مغازه باشیم و در فصل زمستان تا ساعت ۱۹:۳۰ و در تابستان تا ساعت ۲۲ شب بصورت مداوم کار می‌کنیم.

وی با اعلام اینکه هیچگونه حق سنوات کاری از جمله اضافه کاری، پاداش، حق مسکن، حق بن، حق فرزند برایمان پرداخت نمی‌شود، گفت : با حقوق ماهیانه ۲ میلیون و ۲۰۰ هزار تومان طی یک ماه و با وجود هزینه های سرسام آور همچون اجاره منزل، تحصیل فرزند، اقساط بانکی، معیشت خانواده، خرید البسه و… چگونه می‌توان گذران زندگی کرد؟؟

این کارگر زحمتکش در بازار خوی با ابراز نارضایتی از اداره کار خوی به دلیل عدم توجه و نظارت به وضعیت محیط کاری و نحوه پرداختی به آنان، اضافه کرد : ما وقتی به اداره کار مراجعه کردیم تا به مشکلات ما رسیدگی کنند، مسئول مربوطه در اداره کار می گوید که باید شکایت بکنی تا بتوانیم به مشکلات شما رسیدگی کنیم.

وی ادامه داد : ما نمی‌خواهیم ازکار بیکار شویم و با شکایت علیه کارفرما از محل کارمان اخراج نمایند و خواسته ی ما این است که الحمدلله کسب و کار بازاریان خوب است و بر همین اساس حق و حقوق ما را بر مبنای قانون کار پرداخت نمایند.

کارگر (ب) شاغل در بازار خوی ضمن تایید سخنان کارگر ( الف) اظهارداشت : ما در مغازه هم کارگر، هم بار خالی کن، هم فروشنده، هم فاکتور نویس ، هم نظافتچی و… هستیم که در برخی موارد روزانه تا ۱۰ تن بار خالی میکنیم و سر ماه با سابقه ای حدود ۱۹ ساله تنها ۲ میلیون و ۲۰۰ هزار تومان (در سال ۱۴۰۰) برایمان به عنوان حقوق ماهیانه پرداخت می‌گردید!

وی از ناتوانی در مقابل هزینه های کمرشکن زندگی (اجاره بها مسکن، تامین هزینه های فرزندان، هزینه های پوشاک و البسه همسر و فرزندان، هزینه های معیشتی و…) ابراز تألم و دردمندی نمود و گفت : ما کارگران امنیت شغلی نداریم و بیش از ۱۰۰ نفر کارگر شاغل در بازار خوی وضعیت مشابه ما را دارند اما به دلیل ترس از اخراج شدن، صدای خود را خفه کرده و زندگی مصیبت بار خود را تحمل می‌نمایند.

این کارگر زحمتکش افزود : تنها امید کارگران بعد از خداوند، ادارات مرتبط حمایت از جامعه کارگری است، اما تا به حال کمترین حمایت و پشتیبانی از سوی ادارات و ارگان‌های مختلف برای ما کارگران وجود نداشته است!

کارگر (ج) نیز ضمن تایید اظهارات ۲ کارگر قبلی، اظهار داشت : به عقیده ی من سیاست و هدف برخی کارفرمایان؛ محتاج بودن و گرسنه نگهداشتن کارگران به کارفرما است تا بدینوسیله بتوانند همچون برده از کارگر، کار بکشند!

وی با بیان اینکه ما کارگران ضمن تحمل سخت ترین شرایط به لحاظِ دریافتی حق و حقوق و همچنین وضعیت اشتغال در محل کار، با صدمات جانی نیز روبرو هستیم، افزود : کارگری را می‌شناسم در بازار به دلیل سنگینی باز و حتی سایر مخاطرات دیگر ، دچار صدمات جانی و حتی نقص عضو نیز شده است.

این کارگر زحمتکش با طرح سوالی به این ترتیب که؛ علت تاسیس اداره کار و ارگان‌های مرتبط با حق و حقوق کارگران چیست؟؟ گفت : ما ضمن اینکه با معضلات شغلی و مشکلات عدیده در پرداخت حق حقوق ماهیانه دست و پنجه نرم می‌کنیم، متاسفانه در بخش درمان و بهره مندی از پوشش های درمانی بیمه تامین اجتماعی نیز در تنگنا قرار داریم.

وی ادامه داد : باوجود پرداخت حق بیمه و شمولیت درمان تامین اجتماعی برایمان، متاسفانه برخی از نیازهای درمانیِ حیاتی همچون دندانپزشکی (پُر کردن دندان) و برخی پزشکان تخصصی که لازمه ی پرداخت های هنگفت هستند را باید خارج از مراکز تامین اجتماعی برطرف نماییم!

کارگر (د) ضمن زدن مُهر تایید بر اظهارات کارگران قبلی، اظهار داشت: طبق قانون کار بایستی ما روزانه حداکثر ۸ ساعت کار کنیم و ماهیانه نیز غیر از تعطیلات رسمی، حدود ۲/۵ روز مرخص استحقاقی داریم، اما با این وجود ساعات کاری ما روزانه بیش از ۱۳ ساعت بوده و هیچگونه مرخصی نیز برایمان اعطا نمی‌گردد.

وی افزود : ما از زندگانی عادی نیز فاصله ی بسیاری داریم به حدی که نه به زن و فرزندان خود می‌توانیم رسیدگی نماییم و نه در آیین ها و مراسمات و مهمانی های اقوام و بستگان به دلیل عدم اعطای مرخصی می‌توانیم شرکت نماییم.

این کارگر زحمتکش با بیان اینکه در مواردی با توجه به شرایط دشوار و مشقت بار زندگی کارمان در زندگی مشترک به آستانه طلاق کشیده است، افزود : ما کارگران با جان و دل در کارها ثابت قدم هستیم و تنها خواسته ی ما پرداخت حقوق و مزایا بر مبنای قانون کار جمهوری اسلامی است و با توجه به رونق کسب و کارِ کسبه محترم در بازار خوی، عملیاتی شدن چنین درخواستی برای کارفرمایان هزینه ی آنچنانی را به همراه نخواهد داشت.

به گزارش “خبرخوی” اولین اقدامات مکتوب در آذر ماه ۱۳۰۲ هجری شمسی توسط والی و حاکم کرمان و سیستان و بلوچستان در حمایت از کارگران قالی باف و احقاق حقوق آنان به اجراء در آمده است . در هر صورت اولین طرح قانون کار در تاریخ ۱۳۲۵/۲/۲۸ به تصویب هیات وزیران رسید و بصورت آزمایشی به مرحله اجراء گذاشته شد . در تاریخ ۱۳۲۵/۵/۱۳ وزارتخانه جدیدی بنام وزارت کار و تبلیغات تشکیل گردید . که مامور اجرای قانون کار شد .

در تیر ماه ۱۳۲۸ با تصویب مجلس وقت اداره بازرسی کار و حفاظت فنی در سازمان وزارت کار ایجاد گردید . پس از پیروزیی انقلاب اسلامی ایران در سال ۱۳۶۹ با تصویب قانون کار جمهوری اسلامی ایران درمبحث اول از فصل چهارم این قانون به حفاظت فنی و بهداشت کار و در مبحث دوم همین فصل به بازرسی کار پرداخته شده است  و مواد ۹۶ الی ۱۰۶ قانون کار جمهوری اسلامی ایران ضوابط لازم را در راستای اجرایی نمودن آن به تفصیل آورده است.

انتهای متن/